Κότσι Βλαισός μέγας δάχτυλος

Ο «βλαισός μέγας δάκτυλος» αποτελεί την πιο συχνή παραμόρφωση του μυοσκελετικού συστήματος.

Το επονομαζόμενο «κότσι», όπως ονομάζεται διαγορετικά η συγκεκριμένη παραμόρφωση, είναι μια διόγκωση στην άκρη του πρώτου μεταταρσίου στην βάση του πρώτου δακτύλου, εκεί που το δάκτυλο ενώνεται με το υπόλοιπο πόδι. Ο πόνος, είναι το κυριότερο σύμπτωμα του βλαισού μεγάλου δακτύλου και γίνεται χειρότερος όταν φοράμε στενά παπούτσια. Ο πόνος μπορεί να αναπτυχθεί στο κέντρο της πατούσας ή κάτω από τα δάκτυλα.
Με την πάροδο της ηλικίας, το πόδι έχει την τάση να απλώνει με αποτέλεσμα το μπροστινό μέρος που αντιστοιχεί στα δάκτυλα να γίνεται φαρδύτερο. Τα στενά παπούτσια δεν επιτρέπουν στο πόδι να απλωθεί κανονικά και για να εξισορροπηθεί η κατάσταση, οι σύνδεσμοι (συνδετικός ιστός) στη βάση του μεγάλου δακτύλου διατείνονται, επιτρέποντας στο μεγάλο δάκτυλο να πάρει μία κλίση προς το δεύτερο δάκτυλο. Ασθενείς που πάσχουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα καθώς και άτομα με χαλαρούς συνδέσμους έχουν περισσότερη τάση να αναπτύξουν βλαισό μέγα δάκτυλο. Τέλος, κάποια άτομα έχουν εκ γενετής την τάση να αναπτύξουν κότσια.    

Η αντιμετώπιση του βλαισού μεγάλου δακτύλου μπορεί να διακριθεί σε:  

Συντηρητική: Η συντηρητική περιλαμβάνει την αλλαγή παπουτσιών (επίπεδα, φαρδιά μπροστά), νάρθηκες από σιλικόνη και ορθωτικά πέλματα, ασκήσεις (διάταση αχιλλείων) και τέλος αλλαγή δραστηριοτήτων ώστε να μειωθεί η ένταση των συμπτωμάτων. Επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθουν και νάρθηκες νύκτας. Συνήθως τα μέτρα αυτά αποτυγχάνουν με την έννοια ότι δεν καταφέρνουν να ανακόψουν την παθολογική αλληλουχία γεγονότων που οδηγούν σε ένα επώδυνο και παραμορφωμένο πόδι.  

Χειρουργική: Η χειρουργική αντιμετώπιση είναι συνήθως αναπόφευκτη, καθώς η χρονιότητα της παραμόρφωσης οδηγεί σε δημιουργία μόνιμων αλλοιώσεων σε μαλακά μόρια και οστά.Οι χειρουργικές επεμβάσεις για το πρόβλημα του βλαισού μέγα δακτύλου είναι υπερβολικά πολλές (πάνω από 100 διαφορετικές χειρουργικές τεχνικές). Αυτό είναι χαρακτηριστικό για την διαφορά απόψεων που υπάρχει στον τομέα αυτό μεταξύ των ορθοπαιδικών.Οποιουδήποτε είδους χειρουργική επέμβαση όμως θα αποτύχει αν δεν αφαιρεθεί το κότσι και επανέλθουν στην σωστή τους θέση το μετατάρσιο και το μεγάλο δάκτυλο όπως και αν δεν εξισορροπηθούν οι παραμορφωτικές δυνάμεις που ασκούνται από τους μυς.

Σε κάποιες περιπτώσεις ελαφράς μόνο παραμόρφωσης είναι αρκετό να αφαιρέσει κανείς χειρουργικά μόνο το κότσι. Σε αυτές τις περιπτώσεις διορθώνει βέβαια κανείς ελαφρά και το μεγάλο δάκτυλο με πιο σφιχτή συρραφή των μαλακών μορίων.
Σε μεγαλύτερες παραμορφώσεις είναι ωστόσο απαραίτητο να ισιώσει και το κόκαλο πριν από το μεγάλο δάκτυλο, δηλ. το πρώτο μετατάρσιο. Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι το πρόβλημα με το κότσι αρχίζει από το μετατάρσιο, όταν δηλ. ανοίγει το μετατάρσιο σε σχέση με το διπλανό του.

Η μετακίνηση δηλαδή του πρώτου μετατάρσιου προς τα έσω έχει σαν αποτέλεσμα την μετακίνηση του μεγάλου δακτύλου προς τα έξω. Γι’ αυτό τον λόγο θεωρείται ότι μία εγχείρηση κατά την οποία δεν διορθώνεται η διαμεταταρσική γωνία θα έχει σαν αποτέλεσμα την επανεμφάνιση της παραμόρφωσης μετά από ένα χρονικό διάστημα.