Μυρμηγκιά

Η μυρμηγκιά είναι ένα ακίνδυνο δερματικό εξόγκωμα, που εμφανίζεται συνήθως στα χέρια και στα πόδια. Οι συνηθισμένες μυρμηγκιές έχουν το σχήμα κουνουπιδιού  ή κάποιες άλλες παρουσιάζονται σαν μαύρες κουκίδες σε ένα λευκό πυρήνα.

Οι μυρμηγκιές προκαλούνται από τον ιό των θηλωμάτων του ανθρώπου (HPV).

Ο ιός αυτός προκαλεί τον ταχύ πολλαπλασιασμό των κυττάρων του δέρματος, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται καλοήθη εξογκώματα που είναι περισσότερο ενοχλητικά παρά επικίνδυνα, αλλά τα οποία είναι ιδιαίτερα μεταδοτικά.

Τύποι μυρμηγκιάς

Υπάρχουν πάνω από 70 διαφορετικοί υποτύποι του ιού HPV που προκαλούν τις μυρμηγκιές.  Οι διαφορετικοί τύποι του ιού προκαλούν συνήθως μυρμηγκιές σε διάφορα σημεία του σώματος. Ο ιός μεταδίδεται με την άμεση δερματική επαφή ή με το άγγιγμα υγρών επιφανειών, όπως δάπεδα σε πισίνες και αποδυτήρια, τα οποία έχουν μολυνθεί  από άτομα που έχουν μυρμηγκιές.

Οι δύο τύποι μυρμηγκιάς που αντιμετωπίζουν συχνότερα οι δερματολόγοι είναι η κοινή μυρμηγκιά και η μυρμηγκιά των ποδιών.

Οι κοινές μυρμηγκιές αναπτύσσονται  συνήθως στα δάχτυλα των χεριών ή στο πίσω μέρος της παλάμης. Οι μυρμηγκιές των ποδιών, εμφανίζονται συνήθως στα πέλματα.

ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ ΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ    (ή verruca plantaris)                                       

Οι μυρμηγκιές των ποδιών εμφανίζονται μόνο στο πέλμα, είναι πολύ ευαίσθητες και αναγνωρίζονται από τον τρόπο με τον οποίο παρεμβάλλονται στον φυσιολογικό  ιστό του δέρματος. Η επιφάνειά τους είναι ανώμαλη, εξογκωμένη, σπογγώδης, παχιά και/ή φολιδωτή.

Οι μυρμηγκιές των ποδιών μπορεί να είναι καφέ ή γκρι (με σκούρο κέντρο), είναι άσχημες και συχνά πολύ οδυνηρές εάν δεν αντιμετωπιστούν. Συνήθως, είναι μεγαλύτερες από τις κοινές μυρμηγκιές και πιο επίπεδες, λόγω της πίεσης που ασκείται στο πέλμα του ποδιού κατά το περπάτημα. Συχνά, αναπτύσσονται κάτω από τα σημεία που πιέζονται περισσότερο, όπως οι πτέρνες ή το ακροστήριγμα του πέλματος. Εάν κοιτάξετε πιο προσεκτικά, θα  παρατηρήσετε μικρά μαύρα στίγματα μέσα  στη μυρμηγκιά των ποδιών.

Δεν πρόκειται, όπως πιστεύουν πολλοί, για τις ρίζες τις μυρμηγκιάς. Τα μαύρα στίγματα προκαλούνται από την αιμορραγία των αγγείων εξαιτίας τις πίεσης που ασκείται στη μυρμηγκιά όταν στέκεται ή περπατάει κανείς.
    

Οι Mυρμηγκιές εμφανίζονται συνήθως όταν υπάρχει μια σχισμή στο δέρμα τη στιγμή που το άτομο μολύνεται με τον ιό HPV ή σε περιοχές όπου το δέρμα εκτίθεται σε υπερβολική υγρασία, όπως τα ιδρωμένα πόδια. Μια σχισμή στο δέρμα μπορεί να προκληθεί από κοψίματα ή εκδορές από το ξύρισμα, την ονυχοφαγία και τις παρανυχίδες, το σκασμένο δέρμα και το έκζεμα.

Οι πιο κοινές μορφές θεραπείας είναι :

1. Η χρήση σαλικυλικού οξέος

(ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ "ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΔΙΟΥ")

Το σαλικυλικό οξύ διατίθεται από τα φαρμακεία με τη μορφή  κρέμας, λοσιόν και φαρμακευτικά έμπλαστρα. Το συγκεκριμμένο οξύ, δρα καταστρέφοντας  το δέρμα που έχει παχυνθεί σχηματίζοντας τη μυρμηγκιά. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι οι χημικές ουσίες μπορούν να καταστρέψουν και υγιές δέρμα, επομένως είναι σημαντικό να προστατεύεται η γύρω περιοχή. Για να έχει κανείς αποτελέσμα, θα πρέπει να εφαρμόζει το οξύ κάθε μέρα και να αφαιρεί το νεκρό δέρμα μία φορά την εβδομάδα, τρίβοντας με μια λίμα νυχιών ή με μια ελαφρόπετρα. Η θεραπεία αυτή μπορεί να διαρκέσει πολλές εβδομάδες, ακόμα και μήνες.

2.   Η  χρήση κρυοπηξίας, η οποία ψύχει τις μυρμηγκιές με αποτέλεσμα ο οργανισμός έπειτα να τις αποβάλλει.Η σωστή μορφή κρυοθεραπείας απαιτεί την ψύξη του δέρματος  σε βαθμούς κελσίου κάτω του μηδενός. Είναι αρκετά επώδυνη και δε συνιστάται σε ανηλίκους. Παρασκευάσματα κρυοθεραπείας που διατίθενται μέσω του φαρμακείου είναι λιγότερο επώδυνα αλλά και λιγότερο αποτελεσματικά.

3.   Η θεραπεία Silver nitrate ( μολύβι νιτρικού αργύρου), μια θεραπεία που  καταστρέφει επίσης τις μυρμηγκιές καίγοντάς τις. ( ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ "ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΔΙΟΥ")

4.   Η ηλεκτροκαυτηρίαση, μια μέθοδος που καταστρέφει τον ιστό με χρήση ηλεκτρισμού.

5.   Η χειρουργική εκτομή των μυρμηγκιών με πιθανότητα σχηματισμού ουλής.

6.   Η χειρουργική με λέιζερ, χρησιμοποιεί μια δέσμη έντονου φωτός, η οποία καίει και καταστρέφει τον ιστό της μυρμηγκιάς. Συχνά χρησιμοποιείται κάποιο τοπικό ή γενικό αναισθητικό. Η χειρουργική με λέιζερ χρησιμοποιείται όταν οι μυρμηγκιές είναι μεγάλου μεγέθους ή διεσπαρμένες. Η χειρουργική με λέιζερ συνήθως δεν προκαλεί ουλές. Η πληγή θα προκαλεί πόνο για μερικές μέρες μετά την επέμβαση και υπάρχει ένας μικρός κίνδυνος λοίμωξης που σχετίζεται με τη χειρουργική με λέιζερ.

7.   Η εφαρμογή κανθαριδίνης: Κατά τη θεραπεία αυτή, ο γιατρός «βάφει» τη μυρμηγκιά με τη χημική ουσία. Θα αισθανθεί κανείς μόνο λίγο πόνο τοπικά και έπειτα θα εμφανιστούν εξανθηματικες φυσαλίδες (φουσκάλες) στη μυρμηγκιά, περίπου 3 με 8 ώρες μετά την εφαρμογή της θεραπείας.

Όταν θα επισκεφτείτε πάλι το γιατρό σας, θα αφαιρέσει το νεκρό δέρμα της μυρμηγκιάς.